We got him...

Sinds mijn oudste zoon Matthijs sportvissen als hobby heeft ontdekt trekt hij er bijna dagelijks op uit om hier in de wijk de grootste en mooiste vis uit zijn visdromen te vangen, namelijk 'De Snoek'. Niet lang geleden ving hij er bijna een bij toeval. Matthijs viste toen met een vaste hengel en brood als aas. Snel had hij beet. Bij het ophalen van het visje sprong er een grote snoek uit het water en beet een stuk uit de zojuist gevangen voorn.
Geschrokken als hij toen was hoor ik hem nu al enkele weken zeggen, ,,Die snoek ga ik vangen pap...".

Vanavond na het eten vertrokken we zoals wel vaker naar onze favoriete visstek. Dit keer namen we geen vast hengel en brood als aas, maar een werphengel met kunstaas om roofvissen te vangen. Bijvoorbeeld een (grote)snoek. Dat kunstaas best gevaarlijk kan zijn leerde we niet zo lang geleden.

Na enkele nepaanbeten (takken en waterlelies) leek Matthijs na een uurtje toch echt beet te hebben. Zijn kromme hengel deed vermoeden dat hij 'grote jongen' aan de haak had geslagen. Binnen enkele seconden was de vis door Matthijs een 20-tal meter binnengetakeld.
Toen werd het spannend. De vis die we nu voor eerst in beeld kregen bleek inderdaad een snoek die Matthijs al zo lang wilde vangen. De snoek bood enkele minuten veel tegenstand maar moest zich toen gewonnen geven aan Matthijs. Toen de snoek op het droge lag werd natuurlijk de lengte geschat. Ruim 60cm!

De haak verwijderen bleek nog een hele klus. Toch na enige tijd konden we de door Matthijs eerste gevangen snoek weer rustig in het water terugzetten. De snoek zwom rustig weg en Matthijs glunderde van oor tot oor.
Omdat we geen fotocamera mee hadden genomen rekenen we vanaf nu een fotocamera tot onze standaard sportvisuitrusting. Al is het alleen maar om onze vangsten vast te leggen voor het thuisfront.