(Ge)flitst...

Ik moet een jaar of acht zijn geweest. Ik weet het nog heel goed. Ik was daar samen met mijn moeder. Vol schaamte stond ik die ochtend in mijn onderbroekje in die grote kamer op het ijskoude zeil. Op de vragen die een rare meneer in een lange witte jas me stelde antwoordde ik schuchter en met een zachte en verlegen stem.

Verder moest ik die ochtend in prentenboekjes kijken waar grote cirkels met rare gekleurde bolletjes in stonden. Ik kon echt niks zinnigs van maken van die gekleurde bolletjes. Nadat ik hard had geblazen op de rug van mijn hand mocht ik me weer aankleden. Later die ochtend kwam het oordeel van die meneer in de witte jas.
,,Uw zoon is kerngezond maar wel kleurenblind voor de rest van zijn leven", zei de meneer in wit nors. Ik zie het nog voor me. Mijn moeder begroef haar bleke gezicht in haar handen. Tranen rolde over haar wangen. Nu ruim 35 jaar later hoor ik haar nog snikken.

Vanavond, het was al donker en het regende licht, ben ik weer eens geconfronteerd met de gevolgen van mijn tekortkoming. Ik zag een rood verkeerslicht voor een oranje verkeerslicht aan. Door een gegalvaniseerde paal langs de kant van de weg word ik twee keer geflitst. Diep bedroeft begraaf ik mijn bolle gezicht in mijn handen. 'Weer de lul', flitst er door mij heen als ik een dikke traan wegpink.



PS: Ik overweeg een proefprocesje. Heeft iemand het 06-nummer van Bram?





Trefwoorden: koos spee letselschade rechtsbijstand